Συνέντευξη - Λόγος Απειλή: Origami για τις μέρες του τίποτα (ough.gr)

(Η Συνέντευξη έγινε για το www.ough.gr )

 Λόγος Απειλή: Origami για τις μέρες του τίποτα 
Μαρία Παππά

Φωτο: Thodoris Markou

Γιατί ονόμασες το νέο σου άλμπουμ Origami;
Όπως στην τέχνη του origami το χαρτί αναδιπλώνεται, παίρνει μορφή και δημιουργείται κάτι το μοναδικό. Οπότε, οι στίχοι που βρίσκονται πάνω σε μία σελίδα στο τετράδιό μου «πλάθονται» και δημιουργούν εικόνες. Εμμέσως, κάθε πλευρά του origami φανερώνει μία πτυχή του εαυτού μου, και όλο εμένα.

Γιατί υπάρχει τόση άρνηση στο άλμπουμ; 
Ζω σε μια χώρα που όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως μας οδηγεί αργά ή γρήγορα σε αδιέξοδα. Αρνούμαι, λοιπόν, να γίνω μέρος της και να πάω με τα νερά της.

Είναι ένα πολιτικό άλμπουμ;
Σχεδόν σε κάθε κομμάτι του δίσκου  υπάρχουν αναφορές, είτε κριτική πάνω σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα. Θα ήταν αδιανόητο ένας MC τη σήμερον ημέρα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ν’ αφήσει ασχολίαστες τέτοιες καταστάσεις.  Το hip hop σαν κουλτούρα πρεσβεύει την αντίδραση, την επανάσταση στο κατεστημένο. Είναι σαν ένας ρεπόρτερ που καταγράφει εντελώς ωμά αυτά που συμβαίνουν γύρω του, παραθέτει στα μάτια και τ’ αυτιά ανυποψίαστων ανθρώπων γεγονότα με πλάνα αμοντάριστα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το δίσκο; 
Δεν έχω κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα. Καθένα έχει γραφτεί υπό διαφορετικές συνθήκες και καλύπτει διαφορετικές μου ανάγκες. Το «Αρνούμαι»  π.χ. το έγραψα μία μέρα μετά από τις πρώτες εκλογές. Δεν μπορούσα να διανοηθώ τα αποτελέσματα. Κάθε ένα από τα τραγούδια μου έχει στο στόρι του.

Τι διαφορά έχει το Origami από τα προηγούμενα άλμπουμ σου;
Θέλησα να δημιουργήσω ένα άλμπουμ με 18 κομμάτια που θα είχαν μία συνοχή μεταξύ τους, μία φυσική ροή. Διαφορά υπάρχει επίσης στη θεματολογία και το ύφος του. Λείπουν τα  battle κομμάτια, δίνοντας τη θέση τους σε πιο στοχαστικά.

Που βρίσκεται αυτή τη στιγμή το hip hop στην Ελλάδα; Πώς το βλέπεις;
Υπάρχουν κάποια άτομα-ομάδες που πραγματικά συνεισφέρουν σ’ αυτή τη φάση. Παρόλο που η υποστήριξη του κοινού σε γενικές γραμμές έχει αποδυναμωθεί. Αυτό ίσως γίνεται κυρίως λόγω της οικονομικής κατάστασης. Από ’κει και πέρα, πιστεύω ότι είναι η εποχή που το hip hop πρέπει να δείξει το αληθινό του πρόσωπο. Δυστυχώς, όμως, πέρα από αυτά τα άτομα που κατανοούν την κατάσταση και στρέφουν την κάνη τους  προς υπαρκτούς στόχους, υπάρχουν κι αυτοί που με στόχο την προβολή καταστρέφουν το hip hop. Μου τη σπάει που ξεχνάν σε ποια χώρα βρίσκονται και προσπαθούν να μιμηθούν πρότυπα π.χ. της Αμερικής. Αντιγράφουν ντύσιμο, στυλ, ήχο ακόμη και ατόφιες φράσεις-ρίμες, χωρίς να αναλογίζονται πως δεν ταιριάζουν  εδώ. Δεν γίνεται να προβάλουν τόσο τα λεφτά και τη χλιδή σε μία χώρα που πεινάει.

Υπάρχουν κόντρες;
Κόντρες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Άλλωστε είναι ένα μέρος αυτής της κουλτούρας. Κάποιοι τις χρησιμοποιούν για να ανέβουν και προσωπικά δεν παίρνω μέρος σ’ αυτό. Το θεωρώ γελοίο.

Πώς βλέπεις την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία;
Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Κρατάνε το τιμόνι πολιτικοί που αδιαφορούν για σένα και μένα, οδηγώντας μας στο κενό. Το πιο θλιβερό, βέβαια, είναι η νοοτροπία των συνανθρώπων μας να γκρινιάζουν γι’ αυτούς που μας κυβερνούν και την ώρα της κάλπης βασίζουν τις ελπίδες τους στα ίδια άτομα. Επίσης, δεν νοείται ένα παιδί 18 χρονών, το οποίο ψηφίζει για πρώτη φορά, να πείθεται ότι το πρόβλημα στη χώρα του ξεκινά και τελειώνει στους αλλοδαπούς. Άθελά του υποστηρίζει πολιτικούς θεσμούς που καταργούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μου αρέσει όμως που λόγω της κρίσης οι άνθρωποι βρήκαν έστω και μ’ αυτό τον τρόπο τη χαρά μέσα σε απλά καθημερινά πράγματα, που έμαθαν να αρκούνται στα «λίγα και καλά». Επίσης, αυτή η κατάσταση πανικού έχει βγάλει στην επιφάνεια το αληθινό τους πρόσωπο. Εμένα με βοήθησε να ψυχολογήσω διαφορετικά πολλούς από τους γύρω μου. Με πειράζουν αυτοί που το βάζουν κάτω και περιμένουν με σταυρωμένα χέρια κάποιο θαύμα να τους σώσει. Αυτό που με εκνευρίζει πραγματικά είναι που σιγά, σιγά φεύγουν τα όνειρα από το μυαλό της νεολαίας.

Και στην Βόρεια Ελλάδα σε σχέση με την Αθήνα;
Πάνω κάτω όλοι στα ίδια είμαστε, η κατάσταση είναι δύσκολη, οι άνθρωποι έχουν χάσει την όρεξη, την υπομονή τους και το άγχος συνεχώς μεγαλώνει, φαντάζομαι ακόμα περισσότερο στην Αθήνα. Όμως αν ψάχνεις να περάσεις καλά, φίλοι και διάθεση υπάρχουν παντού. Δεν πτοούμαστε!